CZYTAJ!
(Łk 12, 49–53): Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej».

ROZWAŻ!
Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, by on już zapłonął” (Łk 12, 49). A w innym miejscu czytamy, że Duch Święty zstąpił na apostołów w postaci ognistych języków (Dz 2, 1-4). Miłość Boga jest jak ogień, który płonie, ogrzewa, oświetla drogę, ale także zapala innych do życia miłością. Miłość porównana do ognia wskazuje na intensywność doświadczenia. Bóg kocha człowieka miłością nieskończoną. Porównana do ognia miłość jest czymś pięknym, jasnym, ciepłym. Jest doświadczeniem, którego każdy z nas pragnie i potrzebuje. I właśnie z taką miłością przychodzi Jezus do nas każdego dnia. Przychodzi z ogniem miłości i pragnie, by ten ogień płonął z intensywnością. Co oznacza, że pragnieniem Jezusa jest miłość między ludźmi. Ta miłość jednak ma być miłością Jezusa, mamy kochać tak, jak On sam kocha. I taka miłość czasem powoduje rozłamy i nieporozumienia, gdyż nie zawsze jest zrozumiana i przyjęta. Zdarza się to także w rodzinie, kiedy któryś z jej członków nie potrafi lub nie chce przyjąć czy kochać miłością, której uczy Jezus. W przeddzień uroczystości Zesłania Ducha Świętego, prośmy usilnie o Jego dary i owoce w życiu naszym, naszych rodzin, wspólnot i całego Kościoła. Dziękujmy Jezusowi, za to, że pokazał nam co to znaczy kochać prawdziwie. Dziękujmy za dar Ducha Świętego.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się swojemu otwarciu na działanie Ducha Świętego i Jego prowadzenie. Pomódl się dziś o Jego dary dla Ojca Świętego i całego Kościoła.

CZYTAJ!
(Mt 22, 15-22): Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?» Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.

ROZWAŻ!
W prawdach wiary wyznajemy, że Bóg jest sprawiedliwy, za dobro wynagradza a za zło karze. Patrząc na życie Jezusa i wsłuchując się w Jego nauczanie z łatwością dostrzegamy ogrom Jego miłości do każdego człowieka, a szczególnie do człowieka grzesznego, słabego, upadającego. Widzimy jednak także Jego sprawiedliwość, gdy naucza: „oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22, 21). Widzimy też, jak gromił faryzeuszów, gdy postępowali nieuczciwie: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze [...] przewodnicy ślepi [...]. obłudnicy! [...] Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle?" (Mt 23, 13-35). Bóg jest Bogiem miłości, ale ostrzega tego, kto tę miłość odrzuca. Bóg jest miłosierny i łaskawy, ale jest także sprawiedliwy. Jeżeli ktoś nie chce skorzystać z Bożego miłosierdzia ten spotka się z Bożą sprawiedliwością. Na ziemi możemy obficie korzystać z Bożego miłosierdzia. Po śmierci jednak staniemy przed sądem Boga. Dziś możemy modlić się o miłosierdzie Boże na sądzie ostatecznym i wierzyć, że Pan wysłucha naszych modlitw i udzieli nam łask potrzebnych do tego, by żyć w Bożej łasce. Dziękujmy Jezusowi za Jego nieskończoną miłość i sprawiedliwość.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się swojemu życiu, swojemu postępowaniu – czy wyraża ono twoją wiarę w ogrom Bożej miłości i miłosierdzia? Czy pamiętasz też o tym, że Bóg jest sprawiedliwy? Pomódl się dziś, by Bóg okazał ci miłosierdzie w chwili śmierci i sądu ostatecznego.

CZYTAJ!
(J 10, 11-18): Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

ROZWAŻ!
Ewangelia, czyli Dobra Nowina przepełniona jest miłością Boga objawioną w Jezusie Chrystusie. Czyny Jezusa, Jego Słowa i życie pokazują człowiekowi ogrom dobroci i miłości. Bóg jest nieskończenie dobry. Sam jest Miłością. Wszystko co czyni, czyni z miłości. Swoją miłość daje nam za przykład mówiąc: „Miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem” (J 15, 12). Jezus nie tylko daje nam miłość, ale także jej uczy i do niej wzywa. Tylko miłość ma moc czynić dobro. Serce kochające jest dobre. I takie jest Serce Jezusa. Jezus sam siebie nazywa Dobrym Pasterzem i jednocześnie wyjaśnia co to znaczy. Pokazuje jak powinien postępować ktoś, kto kocha. Jezus w swojej miłości posuwa się aż do oddania swojego życia za człowieka, którego kocha. To jest prawdziwa miłość – oddać życie za brata. Dziękujmy Jezusowi za objawienie nam prawdziwej miłości.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się życiu Jezusa, Jego dobroci i miłości. Powiedz Mu, że chcesz go naśladować. Uczyń coś dobrego dla najbliższych.

CZYTAJ!
(Łk 2, 51-52): Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

ROZWAŻ!
Wzrastanie Jezusa w łasce u Boga i u ludzi oznacza, że ludzie widzieli jak wzrastał On w cnocie. Z biegiem lat ludzie dostrzegali w Nim coraz więcej cnót. Jezus jako Bóg posiada pełnię cnót, jednak Jemu współcześni odkrywali je w Nim w czasie Jego wzrastania. Nie sposób przyjrzeć się wszystkim cnotom widocznym w życiu Jezusa. Pochylaliśmy się już nad Jego wielką miłością, miłosierdziem czy sprawiedliwością. Spójrzmy jeszcze na cnotę religijności. Jezus po całych dniach nauczania, uzdrawiania, wypędzania złych duchów udaje się na spotkanie z Ojcem. Modli się długimi godzinami. Najczęściej modli się w nocy (por. Łk 6, 12), gdyż jest to czas spokoju i ciszy. Jezus pragnął jedynie wypełnić wolę Ojca, gdyż po to przyszedł na ziemie. I wiemy, ze wypełnił ją do końca. Możemy więc powiedzieć o cnocie posłuszeństwa. Niewątpliwie dostrzec możemy w Nim także cnoty: roztropności, czystości, pokory … Wszystkim jednak cnotom Jezusa towarzyszyła prostota, tak że inni pragnęli Go naśladować. Wachlarz cnót Jezusa jest ogromny. Gdyby jednak przyjrzeć się bliżej zobaczymy, że istnieją cnoty, które nie były obecne w jego życiu. Do takich cnót należy wiara. Jezus nie potrzebował wiary, gdyż On wiedział jaka jest prawda. To, co dla nas jest zakryte, dla Niego było oczywiste. Dziękujmy Jezusowi za przykład życia cnotliwego.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, cnót wszystkich bezdenna głębino - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się swojemu życiu, zobacz swoje cnoty. Wybierz jedną z nich i postanów sobie w najbliższym czasie w sposób szczególny ją rozwijać.

CZYTAJ!
(Łk 17, 11-19): Zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

ROZWAŻ!
Jezus Chrystus jest godzien wszelkiej czci i chwały. Jego wielka miłość i czyny z niej wypływające są wystarczającym powodem do tego, by oddawać Mu należną cześć. On jest naszym Panem i Bogiem, godnym tego, by Go wychwalać i uwielbiać. Jezus swoim życiem wskazuje na Ojca i pragnie, by to Jemu chwałę oddawać. „Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu” – w tych słowach możemy wyczuć smutek Jezusa, który uzdrawiając chorych, obdarzając miłością miał prawo oczekiwać wdzięczności. Pan Jezus wiele razy oceniał ludzi, chwalił ich. Było tak w przypadku Natanaela, o którym powiedział, że jest prawdziwym Izraelitom, w którym nie ma podstępu (por. J. 1,46). Pochwalił ubogą wdowę, która ze swego ubóstwa wrzuciła do skarbony wszystko co miała (por. Mk 12, 41 – 44). Pochwalił także Syrofenicjankę czy setnika za wielką wiarę. Jezus dostrzegał człowieka, chwalił go, cieszył się nim. My tak często potrzebujemy pochwał. Nasze życie zmierza w kierunku nieba, gdzie będziemy cieszyli się jego chwałą. Już tu na ziemi pragniemy wdzięczności i pochwał za dobro, które czynimy. Każda pochwała tu na ziemi może być taką zapowiedzią chwały jaką osiągniemy w niebie. Nie możemy jednak zapominać, że pierwszym, któremu należy się chwała jest Jezus Chrystus. Dziękujmy za to, że objawił nam swoją wielką chwałę.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się swojemu życiu i zastanów się czy jesteś osobą, która oddaje Bogu chwałę, która potrafi być wdzięczna Bogu i ludziom. Rozejrzyj się wokół siebie i podziękuj osobie, której dawno nie dziękowałeś.

CZYTAJ!
(J 17, 6-21): Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.

ROZWAŻ!
Pan Jezus w modlitwie arcykapłańskiej prosi Ojca zachowanie jedności wśród Jego uczniów i tych wszystkich, którzy na przestrzeni wieków do nich dołączą. Jezus jest Królem, ale królem nie z tego świata. (por. J 18,36). Pragnie jednak, by i na tym świecie to Królestwo wzrastało. Jezus Król, jest także dobrym pasterzem, który jednoczy wokół siebie owce i chce, by nastała jedna owczarnia. (por. J 10, 11). Wiemy, że losy Kościoła nie potoczyły się zgodnie z wolą Jezusa. Dlatego tym bardziej jesteśmy zobowiązani do modlitwy o tę jedność i do czynienia jej wokół siebie. A stanie się tak, gdy będziemy zwiastunami i budowniczymi Bożego Królestwa już tu na ziemi. Królestwo Jezusa jest w nas, gdy czynimy to, co się Jemu podoba. Codziennie prosimy: przyjdź Królestwo Twoje” i wiemy, że jest to królestwo pokoju, dobra, sprawiedliwości i miłości. Czy jednak robimy wszystko co w naszej mocy, by takie królestwo budować w swoim środowisku, w rodzinie, w miejscu pracy? Tylko będąc blisko Jezusowego Serca możemy doświadczać jedności i wraz z innymi ją budować. Dziękujmy Jezusowi za jego modlitwę za nas i za ziarno Królestwa, które zasiał na ziemi.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się swojemu życiu – na ile jest ono budowaniem Królestwa Bożego i dążeniem do jedności? Pomódl się o jedność chrześcijan, o miłość i zgodę wśród ludzi.

CZYTAJ!
(Kol 2, 1-5): Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielką walkę toczy o was, o tych, którzy są w Laodycei, i o tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie osobiście, aby ich serca doznały pokrzepienia, aby zostali w miłości pouczeni, ku [osiągnięciu] całego bogactwa pełni zrozumienia, ku głębszemu poznaniu tajemnicy Boga - [to jest] Chrystusa. W Nim wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte. Mówię o tym, by was nikt nie zwodził pozornym dowodzeniem. Choć bowiem ciałem jestem daleko, to jednak duchem jestem z wami, ciesząc się na widok waszego porządku i stałości wiary waszej w Chrystusa.

ROZWAŻ!
Święty Paweł w Liście do Kolosan pisze, że w Jezusie ukryte są wszystkie skarby mądrości i wiedzy. Oznacz to, że Jezus posiada mądrość przekraczającą nasze rozumowanie. On zna doskonale rzeczywistość naturalną i nadprzyrodzoną. Jako Człowiek swoją wiedzą przewyższał wiedzę największych mędrców. Jego mądrość przebija z każdej strony Ewangelii. Jezus znał każdego człowieka, znał Jego serce, pragnienia i myśli ( por. Mt 9, 4). Jezus znał przyszłość. Sam zapowiada swoja mękę, by przygotować na nią uczniów (por. Mt 16, 21). Słowa Jezusa są pełne mądrości i prawdy. Przez wieki ludzie poznają i zgłębiają Jezusowa mądrość. To na niej wychowują się święci. Ważne jest, by zauważyć także to, iż Jezus wykorzystuje skarby swej mądrości do czynienia dobra, do pomagania ludziom, nawracania ich i okazywania miłości. Posiadając wiedzę o swej męce i śmierci a także o tym, że wielu ją odrzuci, nie rezygnuje z wypełniania do końca swojego posłannictwa. Ta wiedza służy tylko dobru. Dziękujmy Jezusowi, za to, że objawił nam swoją mądrość i pozwala nam także dzisiaj z niej czerpać.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, Domie Boży i bramo niebios - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Popatrz na swoje życiowe doświadczenia – ile w nich mądrych a ile głupich decyzji? Stojąc blisko Jezusowego Serca wczytuj się w mądrość Jego Ewangelii i zastosuj ją w życiu. Przeczytaj każdego dnia choćby jedno zdanie z Ewangelii.

CZYTAJ!
(Mt 16, 13-20): Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie». Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

ROZWAŻ!
Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga. Jednak nie od razu ludzie za takiego Go uważali. Piotr w imieniu apostołów odważnie wyznał tę prawdę. Usłyszał jednak, że nie należy ona do ludzkiego poznania. Piotrowi została objawiona przez Ojca. Ludzie patrząc na znaki dokonywane przez Jezusa zastanawiali się kim On jest. Przecież uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, wypędzał złe duchy, uciszał wichry, przebaczał grzechy. Wszyscy i wszystko było Mu posłuszne. Stąd to wielkie zdumienie i pytanie wielu: kim On jest? Piotr poznał wcześnie tajemnicę Jezusa. Inni może dopiero po największym cudzie jakim było Zmartwychwstanie. A kim dla mnie jest Jezus? On jest Bogiem i nie wolno mi o tym zapominać. W Sercu Jezusa jest pełnia bóstwa. I w moim sercu może być Bóg z darem swego pokoju, radości, miłości … Muszę tylko pozwolić Mu w nim zamieszkać, stać jego gospodarzem. Dziękujmy Jezusowi za objawienie nam prawdy o swoim bóstwie. Dziękujmy za to, że także nasze serce pragnie napełnić Bożymi darami.

MODL SIĘ!
Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa - zmiłuj się nad nami!

ŻYJ SŁOWEM!
Przyjrzyj się dziś temu, kim dla ciebie jest Jezus. Wyznaj wiarę w Jego bóstwo i uczyń Go Panem swego życia. Przyjmij Go do swego serca.